Tabor Pod Krzywą

Z małym opóźnieniem  dotarła do mnie relacja zdjęciowa z zakończenia kursu o której niewątpliwie warto wspomnieć.

Jak zwykle wieczór ostatni po zakończeniu kursu przebiegał w radosnej atmosferze.

Zaczęło się bardzo romantycznie ……

Bodziu wcielił się w postać Barda i na replice lutni wprowadzał wszystkich w nastrój.

Jak widać atmosfera  powoli udzielała się pozostałym uczestnikom.

W zadumaniu wspominali minione dni.

W pewnym momencie pozostałą część grupy opanował jakiś demon

Atmosfera zaczęła sięgać zenitu

A by potem powoli jak zazwyczaj

wszystko zaczęło zmierzać do standardowego zakończenia

Harnaś znomu był górą i tylko Bard niezmiennie podtrzymywał dramaturgię wieczoru, o którym to  wieczorze długo bedą opowiadały   pokolenia  toruńskich wspinaczy. 🙂

Początek czerwca minął pod znakiem prac przygotowawczych do długiego weekendu.  Zostało usunięte drzewo które od 2 lat straszyło nas w czasie silniejszych wiatrów. Okazało się że w połowie było lekko zarysowane przez wichurę z przed kilku lat ( dlatego było wygięte w stronę podestów).

Dzielnie pomagał nam „TITO” wyznaczając kolejne etapy cięcia.

Rozpoczęliśmy również przygotowania do zimy. A pracy przy tym jest nie mało

Ale jak to zazwyczaj bywa nie wszyscy jednakowo angażują się w pomoc przy  pracy 🙂

„Tigi” zdecydowanie woli nocne eskapady, dzień jego zdaniem jest przeznaczony na odpoczynek.

Niestety tym razem ICM miał 100% racje. Miniony weekend upłynął pod znakiem deszczu zimna i wiatru.

Jedynie KW Toruń okazał się klubem twardzieli i pomimo złych pogodowych zapowiedzi zjawił się w komplecie.

Piątek  do południa był jeszcze łaskawy i kursanci z zapałem ruszyli w skały.

[Show as slideshow]

1 2 ►

Instruktorzy z podziwem obserwowali swoich podopiecznych, którzy po 4 dniach na Jurze całkiem nieźle dawali sobie radę w sokolikowym granicie.

Jednak po południu Sokoliki pokazały swoje górskie oblicze.

Dla niektórych był to prawdziwy gradowy chrzest, podczas zakładania zjazdu.

Zła pogoda zmusiła wszystkich do kontynuowania zajęć pod wiatą szkoleniową na Taborze. Trzeba było się trochę pomęczyć w czasie przepinek i podchodzenia po linach.

Ratując się przed niepogodą kurs odwiedził też ścianę wspinaczkową w Libercu.

Na koniec przyszła kolej na zrzutnię do której z racji deszczu nikt oprócz Dozenta się nie garnął.

Strach ma wielkie oczy jak widać poniżej, ale program trzeba zrealizować 🙂

Nawet nogami do góry

Niewidocznym fotoreporterem był oczywiście Piotrek Bucki